Klein huis, grote uitdaging: meer ruimte, meer licht!

Het is haast niet te geloven dat de moderne, ruime en heldere woning van André en Nancy acht jaar geleden een klein, donker en weinig functioneel huisje was. Het geheim van hun geslaagde renovatie? Een goed doordacht plan en een beetje durf. En veel fysieke inspanning…


In 1936 werden er in Kessel-lo twee haast symmetrische huizen gebouwd. Het waren twee gesloten rijwoningen die er jarenlang ongeveer hetzelfde uitzagen. Tot André Meyvisch in 1998 tijdens een openbare verkoop één van de twee woningen kocht. André woonde eerst een tijdje alleen in het huis en leerde dan Nancy Vanderheyden kennen. Als je weet dat zij van beroep architecte is, hoeft het niet te verbazen dat de woning vrij snel het voorwerp was van een grondige renovatie. En zo groeiden de “tweelinghuizen’’ van weleer steeds verder uit elkaar.
Het oorspronkelijke huis van André, Nancy en hun dochtertje Yte bestond uit twee achter elkaar liggende ruimtes en wat koterij in de tuin. Alles samen een kleine, gesloten en vrij donkere woning. Het doel van de verbouwing stond dan ook van bij de start vast: zoveel mogelijk licht binnenbrengen en veel meer ruimte creëren.

En zo werden de twee ramen uit de voorgevel met elkaar verbonden tot één groot raam, achteraan kwam er een bijbouw bij. De huidige leefruimte bevindt zich in het oude gedeelte, de keuken vormt de grens met het nieuwe deel. Die keuken is een grote, open ruimte, waar het gezin heel vaak en gemakkelijk binnen- en buitenloopt. Een aangename ruimte ook waar de verschillende niveaus uit het huis samenkomen en vanwaar je ook een mooi zicht hebt op de tuin. In de keuken wordt ook graag, vaak en lekker gekookt. Nancy en André houden ervan om mensen uit te nodigen voor heuse kookparty’s. Alle gasten kunnen dan probleemloos terecht in de open keuken, waar ze zelfs af en toe een handje mogen toesteken. Net zoals in de rest van het huis zijn alle keukenapparaten zoveel mogelijk weg- en ingewerkt. Je ziet geen toestellen staan, evenmin als losstaande kasten.

Ondergronds werkdomein
Nancy wilde kost wat kost haar bureau integreren in de leefruimte. Voordien was haar werkruimte op de bovenste verdieping ingericht, maar ze had genoeg van het sleuren met dossiers en dergelijke. Bovendien wilde ze graag letterlijk dichter bij haar gezin zijn, wanneer ze ‘s avonds later doorwerkte. Helaas was er op het gelijkvloers niet veel plaats meer en zo ontstond het idee om het bureau in te werken in een nieuw, nog lager gelegen niveau. Deze oplossing had alleen maar voordelen: een weliswaar aparte, maar toch open en dus goed geïntegreerde werkruimte, die bovendien weinig volume zou inpalmen.

Het idee was fantastisch, de uitvoering ervan had echter heel wat voeten in de aarde. Letterlijk dan. Het ondergraven van de achterbouw was immers geen sinecure. Er was instortingsgevaar en uiteraard moesten ook de fundamenten van het huis van de buren steeds gevrijwaard blijven. Voor grote graafmachines was het risico op instorten te groot. Kleine graafmachines zouden de taak wel aankunnen, maar die zouden nadien dan weer vast komen te zitten in de uitgegraven ruimte. Kortom, de klus was zo complex dat geen enkele aannemer bereid gevonden werd om ze uit te voeren. De enige optie die overbleef was werken met vrachtwagens en… pure mankracht! Het was een hels, loodzwaar karwei, waarbij alleen met de schop maar liefst 12 containers werden uitgegraven. Gelukkig scheen de zon en waren tal van vrienden bereid een handje toe te steken…

Het resultaat van de graafwerken is dat nu zowel in de tuin als in het huis zelf verschillende niveaus terug te vinden zijn. De vloer van de keuken kwam iets hoger te liggen dan Nancy oorspronkelijk in gedachten had. De keuken is een zwevend plateau, omdat men bewust niet alle ruimtes wilde ondergraven. Ook in de tuin zijn er drie niveaus: het oorspronkelijke niveau, het niveau van de leefruimte en het niveau van de living. Zowel binnen als buiten zijn alle ruimtes via trapjes met elkaar verbonden, een systeem dat het contact tussen de verschillende ruimtes uitermate bevordert. En zowel binnen als buiten werden overigens gelijkaardige materialen gebruikt. Althans, ze zien er hetzelfde uit, maar ze zijn wel aangepast aan de omgeving. Zo liggen er binnenin keramische tegels, buiten koos men voor betontegels die er haast identiek uitzien.

Ruimte en veel licht
Hoewel hij van een veel recentere datum lijkt, is de trap naar boven even oud als het huis zelf. De trap werd echter gezandstraald, waardoor hij er als nieuw uitziet en perfect opnieuw kon gebruikt worden.
Op de bovenverdieping waren er oorspronkelijk ook drie ruimtes. Heel even werd overwogen om de middelste ruimte te benutten als berging en archief, maar dat idee lieten de bewoners snel varen. Er was intussen immers al beslist om te (onder)graven en dus kon een extra kelder als berg- en archiefruimte worden ingericht. De voorste kamer kreeg de functie van een vide, waardoor meteen een veel groter ruimtegevoel ontstond. De tweede kamer werd de slaapkamer, de achterste de badkamer. Die badkamer steekt een stukje uit de oorspronkelijke achtergevel, waardoor het een heel ruime en lichte plaats is. Ook de badkamer is voor het gezin een zeer belangrijke plek, gewoon omdat alle gezinsleden er veel meer bewuste tijd doorbrengen dan in de slaapkamer. En dus mag in de badkamer ook gerust wat meer geïnvesteerd worden. Ook de dressing maakt deel uit van de badkamer. De bewoners wilden ook graag losstaande wastafels, er zijn geen kastjes, wel een eenvoudig systeem van persoonlijke plastic bakjes.

De grote dubbele deur die op het gelijkvloers ooit de twee bestaande ruimtes van elkaar scheidde, is verplaatst naar een verdieping hoger, meer bepaald naar de slaapkamer. Als in de winter beneden de open haard brandt, gaan boven de deuren van de slaapkamer open en kan ook daar worden genoten van de warme haardvuur. Het bed is niet meer dan een kader op wielen met daarin een matras: één van de vele eenvoudige, maar stijlvolle en creatieve oplossingen die dit huis rijk is.

Nog een niveau hoger, onder het dak, bevindt zich een kleine natte cel en een kinderkamer voor Yte. Die natte cel was overigens de eerste ruimte die Nancy en André inrichtten. Het koppel wilde immers tijdens de hele duur van de verbouwing in het huis blijven wonen. En het spreekt voor zich dat dat niet altijd evident was. Zo was september 2001 één van de natste maanden van het jaar. Als gevolg van de zware regenval begon de grond te schuiven en dreigden verzakkingen. Er moest gestut worden en een week lang stond er geen raam in de voorgevel. Een week vol regen, wind en storm, waarbij het koppel letterlijk uit bed werd getild...

Functioneel interieur
Nancy houdt van openheid en veel ruimte en dus werd ook de inrichting van de woning daarop afgestemd. Het koppel koos voor eenvoudige meubels die vaak multifunctioneel en flexibel zijn. Zo staan er in de zithoek zetels die in de zomer ook kunnen worden buitengezet en de wandkast met TV staat op wieltjes. In het tweede gedeelte van de leefruimte staat een meubel dat Nancy zelf ontwierp. Het is een soort buffetkast die kan worden omgevormd tot tafel. Er is tevens een bank in geïntegreerd en je kan het meubel naar believen groter of kleiner maken.

Het goed benutten van elke vierkante centimeter ruimte, dat was duidelijk de grote uitdaging van deze verbouwing. Vooraleer met de eigenlijke werken te beginnen, ging Nancy heel minutieus na wat precies de verschillende functies in een huis zijn. Ze overliep het scenario van een volledige dag en zocht daarbij een antwoord op verschillende praktische vragen. Wat doet een mens zoal? Wat heeft hij nodig? Het ging vaak ook om de kleinste details. Waar leg je je sleutels? Waar komen de schoenen te staan? En zo werd het hele huis in kaart gebracht en kreeg alles z’n plekje met als resultaat dat het vrij kleine huis zo functioneel mogelijk wordt benut. Ook al zijn de verschillende ruimtes meestal niet groot en hoog, door het spelen met niveaus en het binnenbrengen van licht, wordt een groot ruimtegevoel gecreëerd.
Wat de kleuren betreft, het gaat overal om tinten van grijs en rood. Rood geeft het grijs een warme, “sociale’’ toets. Het zijn kleuren die André en Nancy zelf lieten maken en het zijn kleuren die doorheen het hele huis terugkomen. Vaak werd één muur in het rood geverfd, terwijl de andere muren bleek van kleur bleven.

Budget
Verbouwing woning 124 360 euro; incl. badkamer en keuken, excl. zolder
Inrichting zolder  18 076 euro (2 kamers, logeerhoek en badkamer)

Tekst: Nathalie Van der Perre
®Foto’s: Luc Roymans