Een waterdichte en goed geïsoleerde kelder

In de vorige bijdrage uit de reeks van fundering tot dak belichtte architect Peter Ketsman het belang van het bodemonderzoek. De resultaten uit het onderzoek waren richtinggevend voor het ontwerp. Concreet vertaalde Peter Ketsman de wetenschap van een hoge grondwaterstand in een waterdichte kuip voor de ondergrondse delen. De draagkracht van het perceel bleek best te lenen voor een algehele funderingsplaat.

Geïsoleerde vloer

Onder de vloerplaat liet de architect een isolatielaag leggen. Hij schreef daarbij een waterongevoelige, vernette polystyreen voor. De platen van 6cm werden in twee lagen en geschrankt geplaatst om een mooi aaneengesloten isolatieschil te krijgen. De platen zijn op een PE-folie geplaatst en vervolgens nog eens afgewerkt met een PE-folie om vochtmigratie doorheen het isolatiepakket te voorkomen. Op deze isolatieschil werd vervolgens de betonnen vloerplaat gestort.
 

Waterdichte wanden

De kelderwanden zijn ter plaatse gestort in beton. Een goede verdichting van het beton garandeert de waterdichtheid van de wanden. Waar de wanden aansluiten op de vloerplaat, liet Peter Ketsman roestvaste kimplaten in de vloerplaat en de wand verwerken. Deze kimplaten overlappen elkaar 40cm, waardoor grondwater zich geen weg naar binnen kan banen. Volgens de regels van de fysica is de horizontaal af te leggen baan te groot voor het water.
Waar de vloeren en wanden verder reiken dan het verwarmd volume verwerkte de aannemer thermische onderbrekingen, zonder daarbij de waterdichtheid te schaden.

Ondergrondse muurisolatie

De betonwanden zijn ook voorzien van een isolatiepakket in 2x6cm vernette polystyreen om zo de isolatieschil rond de kelder te vervolledigen. Samen met de thermische inertie van het betonnen volume zorgt dit voor een behaaglijk binnenklimaat. In de volgende stap sluit de isolatie via thermisch aanvaarde bouwknopen aan op de spouwisolatie van de bovengrondse wanden.