Blokkenhuis wordt kunst

“Dit perceel stond vol met kerstbomen toen we het kochten”, steekt Roel van wal. “Bovendien was het vrij smal én bijzonder lang (ruim honderd meter, nvdr.), maar de groene omgeving en de nabijheid van Tienen hebben ons meteen overtuigd.” Architect Geert De Neuter zag in het domein vooral een uitdaging om de woning optimaal in te planten.

Het resultaat wijkt alvast af van het traditionele één-blok-concept. “Op het gelijkvloers hebben we gewerkt met twee volumes van elk zes op achttien meter, die we uit elkaar geschoven hebben. Daarboven hebben we twee kleinere volumes geplaatst die er haaks op staan.” Deze architecturale blokkendoos kreeg een solide schild van baksteen en grote vezelcementplaten die ook in kleur perfect contrasteren. De zwartgrijze baksteen met metalen look steekt mooi af tegen de natuurkleur van de betonplaten. Verder heeft de steen een zogenaamd ‘maanoppervlak‘ met kleine kratertjes, wat dan weer het nodige tegengewicht biedt aan de gladde betonstructuur.

Betonnen portieken

Bij binnenkomst worden we meteen getrakteerd op een idyllisch zicht op de tuin, die oneindig lijkt. “Het was de uitdrukkelijke vraag van de bouwheer om het huis zo licht en open mogelijk te maken”, vertelt Geert. “Er zijn dan ook geen binnenmuren, en bijna alle ramen zijn wandhoog. Bovendien is zo’n diepe tuin bijna een must om in de woning te integeren.”

Op de vloer ligt gepolierd beton en ook het plafond is in ruw beton. “Om de ruimte meer structuur te geven, hebben we gewerkt met portieken, eveneens in beton. Hun functie is dubbel: zij verbergen de zijdelingse raamprofielen én leiden als het ware de aandacht van de bezoeker naar de tuin.” De gang naar de leefruimte heeft een ingewerkte vestiairewand uit laminaat met een wengé-dessin. Centraal staat een Tazio di Bellato-tafel, met erboven een opvallende luchter met metalen plaatjes.

Limegroen

In de zithoek zorgt de rode lederen zetel van Natuzzi voor een speels kleuraccent. Aan de muur hangt een zwevend tv-meubel, dat maar liefst vijf meter lang is en op maat werd gemaakt. Erboven schilderde de bouwheer een rechthoek in limegroen, een kleur die ook in de keuken en kinderkamers terugkomt. De grote ramen kunnen opengeschoven worden en geven toegang tot het terras annex tuin. Een deel van het terras is overdekt en heeft een ronde tafel met een vaste bank van Extremis.

Nog in het woongedeelte is de keuken ondergebracht. Die ligt vooraan en wordt door de vestiairewand en het hoogteverschil (trapje hoger) subtiel afgeschermd van de leefruimte. “Een leefkeuken is vaak prominent aanwezig, en door die scheidingswand hebben we ze toch wat privacy gegeven.”

In het centrale eiland werden een spoelbak verwerkt en een eettafel met bijhorende krukjes. De keukentoestellen zijn van Miele, de dampkap is weggewerkt en uitschuifbaar. Ook hier zorgt het limegroen van de keukennis voor een frisse toets in het overwegend grijs-zwarte decor.

Wonen versus werken

Ernaast ligt het werkvolume, dat naadloos aansluit op de leefruimte. “Ooit hebben we overwogen om er een glazen wand tussen te plaatsen, maar die zou de openheid van het huis alleen maar verstoren”, vertelt Roel. Zijn bureau – op maat gemaakt - kijkt uit op de tuin, en heeft aansluitend een muziek-en opnamekamer.

“Ideaal om in alle rust te kunnen werken”, lacht de bouwheer. In dit volume is ook de dubbele garage ondergebracht. “Bovendien heeft het een aparte ingang, aan de zijkant van het huis”, aldus de architect. “Als er ooit de noodzaak is om ‘wonen’ en ‘werken’ meer van elkaar te scheiden, dan is dat perfect mogelijk.”

Watereiland

Ook de slaapvertrekken zijn een verhaal apart. Zowel de ouderslaapkamer als de kinderkamers van de elfjarige tweeling Casper en Sander zijn in aparte volumes ondergebracht. “Opnieuw twee rechthoekige, kleinere blokken die dwars op die van het gelijkvloers staan. Deze sluiten niet op elkaar aan, maar zijn verbonden door een dakterras.”

De ouderslaapkamer bereiken we via een betonnen trap in de leefruimte. “De trap is open en vrij smal, ongeveer even breed als de vestiairekast. Het was de bedoeling om die in het interieur te laten verzinken en er zeker geen eyecatcher van te maken.” Op de eerste verdieping komen we meteen in de badkamer, die als een soort ‘watereiland’ bovenop het slaapgedeelte lijkt te zweven.

“Door de glazen wanden en typische Winckelmans-tegeltjes is de badkamer een aparte entiteit geworden, die toch licht en transparant blijft.” De kastenwand zorgt voor de nodige opbergruimte én scheiding met de slaapkamer. Deze heeft een stijlvol designbed van Hulsta Tamis. Via het raam heb je hier toegang tot het dakterras, dat bedekt is met witte kiezelstenen en aansluiting geeft tot het blok met de kinderkamers.

Kinderen koning

De slaapkamers van de kinderen zijn bereikbaar via een houten trap tussen het woon- en werkgedeelte. “Zeker als ze wat ouder zijn, zal het feit dat ze over een eigen ‘blok’ beschikken, in de smaak vallen”, aldus de architect. Ook dit volume heeft een eigen badkamer met douche en lavabo. Deze is kleiner dan die van de ouderslaapkamer en wordt afgeschermd door een wand uit verzuurd glas. Beide slaapkamers liggen aan weerkanten van de badkamer en hebben grote ramen aan zowel de voor- als de achterzijde.

Op deze eerste etage ligt overal merbauparket, die door zijn roodbruine kleur voor een extra warme en gezellige toets zorgt. Tot slot nog een kleine bekentenis van de bouwheer: “Sinds we hier wonen, lijkt het of we minder nood hebben aan vakantie. Dit is voor ons de perfecte plek om tot rust te komen.” Als compliment voor de architect kan dat tellen.